Het wah wah-pedaal stelt je in staat om bepaalde frequenties in het gitaargeluid afwisselend naar voren te brengen en af te zwakken. Hierdoor lijkt het alsof de gitaar steeds ‘wah’ zegt, vandaar de naam. De momenten waarop dit gebeurt en met welke snelheid kun je nauwkeurig timen met je voet.
Bekende songs: van Jimi Hendrix tot Dimebag Darrell
Het wah-pedaal wordt gebruikt in allerlei genres. In de funk wordt het effect gebruikt om een lekkere groove neer te leggen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Leo Nocentelli (The Meters) in I Just Kissed My Baby. Een ander iconisch voorbeeld is Voodoo Child (Slight Return) van Jimi Hendrix. Ook in de blues wordt het wah-pedaal gebruikt om extra emotie in het spel te leggen. Amerikaanse bluesgitarist Buddy Guy is hier een goed voorbeeld van. Veel metalgitaristen maken ook gretig gebruik van het effect. Kirk Hammett (Metallica), Dimebag Darrell (Pantera, Damage Plan) en John Petrucci (Dream Theater) hebben elk hun eigen signature-modellen.
Wah-pedalen: met pot of optical
Een wah wah kan worden gezien als een filter-effect dat gecombineerd is met een expressiepedaal. In de basis zijn er twee verschillende soorten wah-pedalen. De bekendste en meest gebruikelijke wah-pedalen maken gebruik van een potentiometer. Deze pedalen kun je aanzetten door met je voet even door te drukken, zodat de onderliggende schakelaar wordt ingedrukt. Vervolgens kun je met het voetpedaal de stand van de potmeter beïnvloeden. Een voordeel van dit soort wah-pedalen is dat de klank lekker fel klinkt en door de mix heen prikt. Een nadeel is dat de potmeter slijtagegevoelig is en op de duur zal moeten worden vervangen. Een ander type wah is de optische wah. Morley is een van de grote namen op dit gebied. Deze wah-pedalen maken in plaats van een potmeter gebruik van een optisch signaal. Het grote voordeel is dat er geen slijtage optreedt. Stof en andere soorten opgebouwd vuil hebben geen invloed op de werking van het effect. Wat voor sommige gitaristen een nadeel zou kunnen zijn, is dat de optische wah vaak een brede 'sweep' heeft, waardoor het effect minder intens is. In hoeverre dit merkbaar is, verschilt van model tot model. Bekende gitaristen die gebruikmaken van een optische wah zijn bijvoorbeeld Steve Vai, Mark Tremonti (Creed, Alter Bridge) en Michael Amott (Arch Enemy).
Auto wah en cocked wah effecten
Naast de gebruikelijke wah-pedalen met een voetpedaal zijn er nog andere soorten wah-effecten. Zo is er de auto-wah. Dit is een stompbox die fungeert als automatische filter pedaal, waarbij je met de aanslag van de snaren de intensiteit van het effect bepaalt. Met name in de funk is dit een populair effect. Een andere wah-variant is de cocked wah. Hiermee krijg je de klank van een wah-pedaal dat ergens in een middenpositie staat. Een perfect voorbeeld is Mark Knopfler die deze sound gebruikt voor de intro van Money for Nothing van Dire Straits.
Dunlop: Cry Baby (GCB 95), Mini en Clyde McCoy
De Dunlop Wah Wah pedaal Cry Baby is zonder twijfel het bekendste wah-pedaal op de markt. Inmiddels zijn er veel verschillende varianten beschikbaar. Hierbij valt te denken aan het origineel: de GCB95, met de rode Fasel-spoel. Er is ook een Mini-variant beschikbaar voor de gitarist met beperkte ruimte op het pedalboard. Een andere interessante optie is de Clyde McCoy. Dunlop heeft van de Thomas Organ Company en Jen Electronica namelijk het originele gereedschap en de machines geërfd die werden gebruikt om de eerste Clyde McCoy-pedalen te ontwerpen en te produceren. Dit type wah maakt gebruikt van een speciaal ontworpen Halo Inductor en biedt een meer vintage klank.
