Waarom volwassenen het pianospelen veel te snel opgeven
Gepubliceerd op donderdag 3 juni 2021
Gastblogger Celine Gaurier-Joubert, professioneel pianiste en oprichtster van het Institut de Musique de Paris, heeft veel ervaring in het lesgeven aan volwassenen. Tijdens haar carrière ontmoette ze honderden pianoliefhebbers die al na een paar maanden hun droom om piano te leren spelen opgaven. In dit artikel bespreekt Celine wat hun belangrijkste redenen waren en waarom het beter is om toch door te gaan!
De droom
Als pianiste en pianodocente heb ik veel beginners ontmoet die tegen mij zeiden dat ze ontzettend graag piano wilden leren spelen. Sommigen hadden nog nooit piano gespeeld, anderen hadden als kind lessen gevolgd en wilden er weer mee aan de slag. Elk van hen zei dit met de beste bedoelingen en ze waren allemaal buitengewoon gemotiveerd: klaar om de hoogste bergen te beklimmen en in de diepste wateren te duiken. Ze droomden ervan om “misschien ooit” de meest complexe stukken van het klassieke pianorepertoire te spelen. Of te improviseren als Bill Evans en Keith Jarrett. En begrijp me niet verkeerd, het is altijd fantastisch om mensen te ontmoeten die een passie hebben voor de piano, en ook om mijn passie met hen te delen. Maar helaas spelen slechts enkelen van hen nu nog steeds piano…
Kom terug naar de realiteit
Tussen droom en werkelijkheid zit nogal een kloof. In tegenstelling tot kinderen vergeten volwassenen vaak dat er voor pianospelen, net als elke andere vaardigheid, veel studie nodig is voordat je dit onder de knie hebt. Volwassenen begrijpen vaak niet goed wat er voor nodig is om een goede pianist te worden. Goed, ze snappen wel dat het tijd en moeite kost om concertmuzikant te worden, maar ze denken dat de meer eenvoudige stukken in korte tijd te leren zijn. Ook begrijpen ze best wel dat bijvoorbeeld het perfect leren van een nieuwe taal concentratie en dagelijkse oefening vergt. Maar als het gaat om pianospelen hebben ze opeens heel andere overtuigingen. Er is vaak al vanaf het begin een groot misverstand. Volwassenen hebben dus niet de juiste benadering bij het piano leren spelen en dat zorgt voor enorme teleurstellingen.
Volwassenen creëren hun eigen teleurstelling
De belangrijkste reden dat volwassenen het pianospelen opgeven is teleurstelling – ze denken stiekem dat het wel makkelijk zal zijn en dat een paar weken of maanden genoeg is. Zoals ik al eerder zei: ze zijn in het begin echt heel enthousiast. Tussen de lessen door oefenen ze graag. Er zijn geen noemenswaardige problemen, de leraar en de leerling zijn allebei tevreden en ze hebben een positieve instelling. Elke week is er vooruitgang en er blijft hoop. Maar er komen al snel vragen en frustraties om de hoek kijken… en dan slaat de stemming om. “Het is moeilijker dan ik dacht”, “Waarom ga ik niet sneller vooruit?”, “Hoe lang gaat dit duren voor mij?” Doordat er nu minder directe beloning is voor de leerling, gaat zijn doorzettingsvermogen achteruit en verdwijnt steeds meer de regelmaat en het systeem in zijn oefenen. Vanaf dat moment wordt alles erger. De meest gemotiveerde leerling, die het in het begin nog helemaal zag zitten, begint lessen over te slaan en besteedt steeds minder tijd aan zijn huiswerk. De teleurstellingen gaan dus zwaarder wegen dan de brandende wensen die de leerling in het begin had. En langzaam maar zeker verdwijnt de droom.
Geef niet op. Ga door. Je wordt beloond.
Elke keer weer doet mijn hart pijn als ik zie dat mensen die het zo goed deden, het opgeven omdat ze niet de moed hebben om door te gaan. Ze hadden ver kunnen komen en hun droom in vervulling kunnen zien gaan, maar in plaats daarvan kozen ze voor een excuus om te stoppen. Pianospelen is geweldig en zorgt voor ontzettend veel plezier. Maar zoals geldt voor elke grote prestatie, is dit niet mogelijk zonder volharding, discipline en toewijding. Om van piano leren spelen te genieten, moeten volwassenen er op een andere manier naar gaan kijken. Ze moeten het zien als een levenslang leerproces, in plaats van als een taak die snel moet worden afgerond. Zelfs de grootste pianisten zijn hun hele leven blijven studeren, dus waarom zou dat voor meneer of mevrouw Jansen anders zijn? Er zullen zeker uitdagingen en tegenslagen komen, maar deze accepteren en niet het bijltje erbij neergooien zal uiteindelijk dubbel en dwars beloond worden.
De juiste aanpak
Elke volwassen pianoliefhebber die ervan droomt om piano te kunnen spelen moedig ik aan om meteen te beginnen. Met de juiste aanpak zal pianospelen zonder twijfel een van de leukste dingen zijn die je kunt doen. Het is een fantastische manier om jezelf uit te drukken en je artistieke gevoel te ontwikkelen.
Nog meer leren? Lees ook: Hoe haal je het maximale uit je pianolessen?
Ik heb het Institut de Musique de Paris opgericht met amateurpianisten in het achterhoofd, voor wie ik grote bewondering heb. Ik wilde volwassenen een platform bieden zodat ze piano kunnen leren spelen in een vrije en accepterende omgeving. Woon je in Parijs, dan ben je van harte welkom om pianolessen te volgen in onze charmante studio. Zo niet, dan voorzien we je graag van uitstekende lessen via Zoom, Skype of Facetime. Meer informatie? Bezoek onze website!
Zie ook
» Digitale piano’s
» Pianoboeken
» Alle toetsinstrumenten & accessoires
» Muziek instuderen – De kracht en het gevaar van herhaling
» Pianoles & keyboardles – Waar moet ik beginnen?
» Keyboard of digitale piano aansluiten op tablet/smartphone?
» Goede muzikant worden? Dan moet je hier aan werken
» Piano: geschiedenis, techniek & meer!
» Muziek-blessures – 8 manieren om ze te voorkomen
» Toetsenist in een band – Dit komt erbij kijken
» Vintage toetsinstrumenten: nooit weggeweest
» Hoe maakt een piano geluid?
» Klassiek piano voor beginners – 6 bekende composities
» Akoestische piano of digitale piano – Wat moet ik kiezen?
» Piano spelen: juiste zithouding en houding van de handen
» De drie piano-pedalen, waar dienen deze voor?
» Piano-akkoorden spelen? Dit is de basis!
» Wat is het verschil tussen een keyboard en een digitale piano?
Hier wil ik ook graag iets op zeggen. Ik speel nu al een jaar of drie digitale piano en terugkijkend herken ik veel van dit verhaal. Pianospel heeft veel aandachtspunten die allemaal onderdeel zijn van (voortdurende) studie. Belangrijk is, ook voor mij, om nooit af te haken maar wel om elke dag wat te oefenen, met muziek bezig te zijn, al is het maar een half uurtje op een tijd waarop je je lekker en gemotiveerd voelt. En het is echt waar: oefening baart kunst! En wat ik mij ook voorhoud is dat ik geen concerten voor publiek nastreef, dus daar zit geen druk. Ontspan en geniet. Ik heb op deze manier menig stuk onder de knie gekregen, zoals Gymnopedie #1 en de eerste 3 Gnossiennes van Erik Satie. Het gaat steeds beter en ik ben er heel trots op dat ik het nu kan, allemaal door zelfstudie.
Ik ben blij verrast dat Celine zo goed de situatie kan vertellen/beschrijven.
Dit gaat over piano leren spelen, maar hetzelfde geldt voor gitaar leren spelen en alle andere muziekinstrumenten en alle andere zaken en taken die in ons leven spelen. Zij zal een formidabel lerares zijn denk ik.
Ik ben vorig jaar maart begonnen met piano spelen op de keyboard. (ik ben 52 jaar) Had vroeger wel les op een orgel gehad maar wilde nu liedjes leren die ik mooi vind, geen verplicht lesprogramma. Ik dacht steeds dat het me niet zou lukken en bij elk nieuw liedje sta ik dikwijls voor moeilijke opgaven, maar ik blijf proberen omdat het zo leuk is en als het dan lukt is het goed voor mijn zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen. Juist omdat ik er moeite voor moet doen blijft het leuk! Elke dag oefenen en steeds iets nieuws erbij.
Ja, dit is heel herkenbaar. Ik ben, toen ik 58 was begonnen met het leren spelen van piano, en later ook gitaar. Ik heb als kind accordeon leren spelen en dat een jaar of 5 gedaan. Ik kon toen aardig spelen en heb ook daarna nog een jaar orgel les gehad. ALhoewel ik door had dat ik veel van mijn muziek kennis kwijt was, dacht ik dat ik dat snel op zou pakken. Niets was minder waar. Ik zit nu twee jaar op les, en soms is het een gevecht met jezelf ! Ik oefen iedere dag, en soms gaat het goed en soms gaat het niet. Ik moest ook mezelf afleren indruk op mijn leraar te willen maken. Ik schaamde me als ik fouten maakte, maar nu weet ik dat dat juist het leren is. Het duurt soms maanden voordat ik een muziekstuk in de vingers heb en moet soms heel veel tegenslag incasseren, maar als ik het dan ineens kan spelen is het ook het leukste wat er is ! Ik zie het als een puzzel … iedere dag een klein stukje leggen, soms een paar, maar als het dan klaar is, dan is het zo fantastisch ! Ik wou iedereen aan willen raden om niet het spelen van dat stuk als doel te hebben, maar om iedere dag iets erbij te leren. Een instrument leren spelen is net als een taal leren ! Als je het dan eenmaal kan, gaat er een een nieuwe wereld voor je open !
Dank voor je bijdrage!