“Ik heb mijn versie van The Wall gemaakt”, vertelde John Petrucci ons in 2016. Grote woorden voor de normaal toch bescheiden gitarist. In de ruim 30 jaar dat de band bestaat, bracht het al regelmatig conceptalbums uit. The Astonishing was er een van. Het nieuwe album Distance Over Time leunt veel meer op het oudere werk van de band. Al tapt Petrucci tekstueel regelmatig uit hetzelfde vaatje. Dit veertiende album laat duidelijk een fris geluid horen. Petrucci heeft nooit eerder zo zelfbewust aan nummers voor een nieuw album gewerkt, vertelt hij. “Ik ben zeer tevreden met onze oude platen, maar nooit honderd procent tevreden over het geluid. Er is zo veel lol en creativiteit als we met Dream Theater in de studio bezig zijn, maar dat hoor je niet altijd terug in het eindresultaat. Die rauwe energie en het muzikale DNA van elk bandlid wilde ik deze keer pakken.”

Interview Dream Theater: In een intimiderende wereld

Tekst: Jean-Paul Heck – Soundz Magazine

‘Distance over time’ klinkt direct. Zelfs rauw voor Dream Theater-begrippen.

Petrucci: “We wilden iets schrijven wat simpel en doeltreffend was. Gewoon alle mannen bij elkaar en lekker spelen en jammen. Om die reden hebben we een enorm huis ten noorden van New York gehuurd, in de buurt van Woodstock. Het was een prachtige plek waar niemand ons kon storen. Dat klinkt een beetje raar voor een band die al 33 jaar samen is, maar het werkte wel voor ons. Soms leek het wel op een zomerkamp. We hadden een enorme schuur tot onze beschikking met de naam Yonderbarn. Die is omgebouwd tot een uiterst moderne opnamestudio. Uiteindelijk hebben we de plaat daar ook volledig opgenomen. We zaten in Monticello, dat echt een bizar mooie plek is. We kwamen om 10 uur in de ochtend bij elkaar en gingen door tot 12 uur in de nacht.”

Heerlijk hè, creatief zijn op het platteland.

Petrucci: “We zijn echte stadsmensen en opeens werden we wakker in een omgeving met beren, herten en wasberen. Het was juni en prachtig weer. ’s Avonds lekker barbecueën tussen de opnames door. In het verleden deden we alles in repetitieruimtes of opnamestudios. Nu zaten we een paar weken later letterlijk 24 uur per dag op elkaars lip.” LaBrie: “Wij zijn natuurlijk al jaren over onze groeistuipen heen. De sfeer is er eentje van kameraadschap en soms zelfs broederschap. Maar we kunnen ook goed met elkaar debatteren hoor. Soms schelden we elkaar verrot.”

Hoe kijken jullie terug op dat ingenieuze maar ook moeilijk te verhapstukken ‘The Astonishing’?

LaBrie: “Ik vind het een fantastisch album en exact de plaat die we op dat moment moesten maken. We geloofden er honderd procent in. Misschien dat The Astonishing onze fans wel wat heeft gepolariseerd.” Petrucci: “Het mooiste was om de aansluitende tournee te doen. We hadden een paar mooie steden in de wereld uitgezocht en daar de oudste en meest legendarische theaters benaderd, zoals Carré in Amsterdam. We toerden rond met een productie waar we een jaar aan hadden gewerkt. Ik kijk er nog steeds met trots op terug. Die Carréshow was spannend, weet ik nog, die zat al vrij vroeg in de tournee.”

Bij jullie lijkt altijd alles perfect gepland. Geen losse eindjes. Een beetje zoals jullie voorgangers van rush dat ook deden.

LaBrie: “Haha, dat is een forse vergelijking, maar het klopt wel. Net als Rush zijn wij een erg interactieve band, we nemen de groep telkens onder de loep. Dat is ook de belangrijkste reden dat we nog altijd bij elkaar zijn.”

Jullie gaan op dit album niet direct in op de politieke situatie in Amerika, waar toch veel aan de hand is.

Petrucci: “Natuurlijk zie ik de moeilijkheden in ons land. Maar ik benader het toch vooral als verhalenverteller. Untethered Angel gaat over de jeugd die in angst gevangen zit. Ze zijn bang voor hun toekomst, om te falen, vanwege alle slechte nieuwsberichten… Dat is een sfeer die in Amerika erg overheerst en de jeugd bevriest. Ik zie het ook bij mijn eigen kinderen. Wij zijn al wat ouder en kunnen zaken meer in perspectief zetten. ” LaBrie: “De wereld van nu is zo intimiderend. Alsof er elke dag een muur voor je deur wordt gezet waar je doorheen moet breken. De zoektocht naar veiligheid en geborgenheid is extremer dan ooit. Daardoor spreken veel jongeren niet hun optimale potentie aan. Als ik op tournee ben, kan ik in elke uithoek van de wereld CNN ontvangen. Maar tegenwoordig lukt het mij gewoon niet meer om ernaar te kijken. Door negativiteit word ik cynisch, het maakt mij geen leuker mens.” Petrucci: “Technologie is ook een thema op het album. Als je om je heen kijkt, zie je dat de wereld steeds verder automatiseert. Nog even en je hoeft je rijbewijs niet eens meer te halen, omdat een auto vanzelf rijdt. Dat is mooi hoor, maar er zijn emoties die nooit door machines of computers overgenomen kunnen worden. Stel je voor dat we straks naar muziek moeten luisteren die volledig door computers is gemaakt.”

Je bent ook geen fan van de dj’s die over de wereld struinen en miljoenen binnenharken. Ik hoorde je er onlangs nog over tekeergaan.

“Ik heb jarenlang op het conservatorium moeten zwoegen om de muzikant te worden die ik nu ben. En dat geldt voor al mijn collega’s in Dream Theater en zo veel andere muzikanten. Het is raar om te zien dat er mensen met een computertje de wereld rondtrekken en tienduizenden dollars op een avond verdienen met de ideeën van anderen. Nee, ik vind dat niet frustrerend, blijkbaar is er een markt voor, maar ik luister nog altijd veel liever naar oude platen van Yes, Rush, Emerson, Lake & Palmer of een hele reeks nieuwe rockbands die echt geweldig is.”

Nog even over de nieuwe song ‘The Viper King’. Is dat over de figuur in de game XCOM 2?

LaBrie: “Wat?! Die ken ik helemaal niet. Ik ga morgen meteen de producent bellen of ze ons nummer willen gebruiken. The Viper King gaat over mijn favoriete type auto, de Dodge Viper, in mijn ogen de mooiste auto die ooit is gemaakt. Het is een echt bluesy rocknummer. Ik bezing mijn auto zoals Roger Taylor van Queen ooit deed in I’m In Love With My Car. Prachtig!”

Dit interview verscheen eerder in Bax Music Magazine (voorjaar 2019).

Geen reacties

Nog geen reacties...

Laat een reactie achter