Interview Sheppard: Ongehaaste hitmachine

Zeg ‘Geronimo’ en grote kans dat je er direct ‘bombs away’ achteraan denkt. Zo aanstekelijk en populair is de popsong Geronimo van het album Bombs Away van het Australische Sheppard. De groep werd er in één klap mee op de wereldkaart gezet. Hoe kwam dit nummer, dat al meer dan 160 miljoen keer op Spotify is gestreamd, tot stand? Een exclusief interview met zanger George.

Tekst: Patrick Lamberts

Als Bax-shop met George Sheppard belt, is hij met zijn band Sheppard in de studio van producer Stuart Stuart bezig aan de opvolger van Bombs Away, het succesvolle debuutalbum met de hits Geronimo en Let Me Down Easy. De zanger en liedjesschrijver onderbreekt een schrijfsessie met zijn zus Amy en gitarist Jason Bovino, die samen de kern van het songwritersteam vormen, om te praten over de hit Geronimo en de toekomstplannen van Sheppard. “We werken aan een nieuw liedje, maar weten nog niet precies wat we ermee gaan doen. Het is een eerste probeersel. We zijn veel aan het experimenteren met nieuwe geluiden. Erg leuk, want we ontdekken en leren heel veel.”

Als iemand ‘Geronimo’ zegt, wat is dan het eerste wat in jou opkomt?

“Een waterval! (lacht) De songtekstregels ‘through the curtains of a waterfall’ en ‘as I dove into the waterfall’ zijn beelden die het liedje nog altijd bij me oproepen. De tekst gaat over het gevoel hebben om in een nationaal park te zijn, zoals Yosemite of iets vergelijkbaars, en dat je ineens een gigantische waterval in de wildernis ziet waar je vanaf en doorheen kan springen om ervan te genieten.”

Geronimo heeft in Australië de status vijf keer platinum behaald. Hoeveel heeft het nummer je leven veranderd?

“We hebben tegenwoordig weinig tijd om te slapen. Dat is de meest merkbare invloed op ons leven. (lacht) Daarnaast krijgen we nu de kans om veel van de wereld te zien en om voor uiteenlopend publiek te spelen waar we eerst alleen maar van konden dromen. Rock In Rio in Brazilië, ik bedoel: dat is toch te gek?! We hebben ook op het Pinkpop-festival in Nederland mogen spelen. Dat zijn geweldige ervaringen. Op dat soort festivals kunnen we ons onder andere artiesten begeven en inspirerende mensen ontmoeten. Het is op dit moment de reis van ons leven en we proberen zo lang mogelijk deze droom te leven.”

Jullie succes is heel snel gekomen. Datzelfde geldt voor de totstandkoming van Geronimo. Klopt het dat het nummer backstage is bedacht, slechts ettelijke minuten voorafgaand aan een show?

“Zo kun je dat wel stellen. Het startpunt is bedacht twee minuten voor aanvang van een show in Melbourne. Toen hadden we die openingsakkoorden op gitaar. Dat slagje hebben we snel opgenomen op onze telefoon. Pas een maand of twee later – na het afronden van de tournee – zijn we erop teruggekomen. We vonden die openingsriff aanstekelijk en vroegen ons af hoe we daar het beste een vervolg aan konden geven. Twee uur later hadden we een vrij complete versie van het nummer. Songwritingsgewijs, productioneel was het natuurlijk nog lang niet klaar. Het is geen al te gecompliceerd nummer. De kracht ligt in de hook van de passage ‘Say Geronimo, say Geronimo’. Er is iets heel erg cools en uptempo aan dat ritme. We wisten in eerste instantie niet of we het als refrein of als narefrein moesten gebruiken. Maar uiteindelijk is dat het epicentrum van het nummer geworden waar alles omheen is gebouwd.”

Waar is het album Bombs Away opgenomen?

“Het album is opgenomen door Stuart Stuart in zijn homestudio Analog Heart Records in Brisbane. We zijn de afgelopen drie jaar veel bij hem over de vloer geweest. Hij heeft een groot huis waarvan de onderste verdieping is omgebouwd tot een thuisstudio met slaapplekken. De slaaplekken hebben wij niet nodig, want we wonen zelf in Brisbane.”

Analog Heart Records suggereert dat jullie voornamelijk met analoge opnameapparatuur hebben gewerkt?

“Dat is eigenlijk niet zo. Ik weet niet waarom hij de studio zo genoemd heeft, eerlijk gezegd. (lacht) Hij laat de muziek wel graag zo authentiek mogelijk klinken en stort zich met ziel en zaligheid, en dus zijn hele ‘hart’, op de muziek waaraan hij werkt. Als band gebruiken we best veel elektronische aspecten en moderne snufjes. Desondanks proberen we om de essentie van onze muziek live en akoestisch te laten klinken.”

Waar halen jullie je inspiratie vandaan?

“We laten ons hoofdzakelijk inspireren door te experimenteren. We zitten niet vast aan een bepaalde muziekstroming of slechts één genre. Ik weet dat we veel popliedjes hebben geschreven, maar als je naar het album Bombs Away in zijn geheel luistert, hoor je een eclectische verzameling liedjes. Geen twee nummers klinken hetzelfde. Er staan invloeden uit jazz, elektronica en rock op de plaat. Dat komt doordat Amy, Jason en ik door uiteenlopende stromingen zijn beïnvloed. Dat is fijn, want ik geloof niet dat we tevreden zouden zijn als we keer op keer hetzelfde soort liedje zouden schrijven. We vragen ons steeds af: wat kunnen we nu proberen om opvallend uit de hoek te komen? Bij het horen van nieuwe geluiden worden we als vanzelf een bepaalde kant op gedirigeerd. Iedere studiodag is het weer afwachten wat we ontdekken. Dat is heel spannend.”

Experimenteren jullie dan voornamelijk met instrumenten of met plug-ins?

“Zeker voor het aanstaande album willen we nog veel meer spullen gaan gebruiken en buiten onze comfort zone stappen en met instrumenten spelen waar we nog niet eerder mee hebben gewerkt. Ik heb bijvoorbeeld onlangs een vocoder, een Novation MiniNova Synthesizer, gekocht die ik nog nooit eerder heb gebruikt. We gaan kijken hoe we die kunnen inzetten. Dat is het leuke van deze ‘baan’.”

Jij bent voornamelijk zanger, maar speelt live ook op floor toms en soms op het Nord Stage 2-keyboard waarop ook je zus Amy live speelt. Wat is jouw hoofdinstrument bij het componeren van nieuwe muziek?

“Ik heb de Nord Stage 2 tijdens dit gesprek voor me staan. Daar schrijf ik het gros van mijn liedjes op. Hij heeft een prachtige pianosample, de mooiste die ik tot nu toe op een keyboard heb gehoord. Daarnaast zitten er de nodige goede orgel- en synthesizergeluiden op. Ik maak ook gebruik van virtuele synths die ik rechtstreeks in de computer kan inpluggen of waarmee ik op mijn laptop kan componeren. Daar wil ik live ook steeds meer gebruik van maken. De Omnisphere (van Spectraphonics) bijvoorbeeld. Die ben ik nu helemaal aan het uitpluizen. Of de stringsample van Spitfire Audio (LLP). Maar eveneens veel contactinstrumenten zoals de Nexus (van ReFX). Ik ben nooit een echte drummer geweest. Ik gebruik tijdens optredens twee floor toms, maar daar houdt het bij mij als drummer wel op. Zodra er voetenwerk bij komt kijken, gaat het mis.”

Akoestische gitaar speelt een belangrijke rol. Welk model is op jullie plaat te horen?

“Mijn akoestische Martin is gebruikt voor alle liedjes op Bombs Away. Het is een DX1- model geloof ik. Maar dat weet ik niet heel goed meer. Martin & Co-gitaren hebben mijn favoriete akoestische toon. Die is heel warm. Martin-gitaren laten zich ook gemakkelijk opnemen.”

Hoe is het om met je zussen Amy en Emma (bassiste) in een band te zitten?

“Het is precies zoals je denkt dat het is. Er zijn natuurlijk uitdagende momenten, zoals elk gezin met meerdere kinderen wel kent. Maar over het algemeen zijn we heel close. We houden van elkaar en het is heel speciaal om met elkaar als familie bij zoiets bijzonders betrokken te zijn. Als Amy en Emma niet bij Sheppard betrokken waren, zou ik ze maar weinig zien. Dus ik ben heel dankbaar dat ik dit mag meemaken met een paar van de dierbaarste mensen uit m’n leven.”

Welke rol heeft Emma binnen de band, behalve dat ze bassiste is?

“Ze houdt zich niet bezig met het songwritingproces. Ze heeft speciaal voor de band bas leren spelen. Nu staat ze voor 80.000 mensen in Vienna te spelen. Daar is ze soms een beetje overdonderd van, maar ze is een snelle leerling en doet het uitstekend. Ze heeft een witte basgitaar van Epiphone en Gibson gekocht en er roze snaren op gezet die ze bij de lokale muziekwinkel in Brisbane heeft gehaald. Verder heeft ze haar bas opgeleukt met ‘glow in the dark’ sterretjes om het instrument persoonlijker te maken.”

Toen jullie Geronimo hadden opgenomen, hadden jullie toen meteen het idee: we hebben goud in handen?

“Het is heel lastig om te zeggen of een lied een hit wordt of niet. We hebben nummers geschreven waarvan ik denk dat ze beter zijn dan de respons die ze ervoor krijgen, en nummers waarvan ik niet de hoogste pet op heb, maar die het juist wel heel goed doen. Je kan het niet voorspellen. Geronimo is wel een van de nummers waarvan we meteen vonden dat het iets unieks had: het is energiek en grijpt de luisteraar meteen. Maar dat gevoel zegt nog niets. Het succes van Geronimo heeft sowieso ieders verwachtingen dubbel en dwars overtroffen.”

Wanneer kreeg je het idee dat het nummer zo’n vlucht zou nemen?

“Twee weken nadat het nummer naar alle Australische radiostations was gestuurd en de eerste reacties binnenkwamen. Toen dachten we: wow, dit zou weleens onze doorbraak in de muziekindustrie kunnen betekenen. Een week later was Geronimo op alle radiostations te horen en stonden we op nummer 1 in de Australische hitlijsten. Dat was echt een knijp-me-even-moment. Een onafhankelijke artiest bovenin de hitlijsten? We konden het niet geloven! Een droom die uitkwam.”

Geronimo is meer dan 160 miljoen keer gestreamd op Spotify. Wat doet dat met je?

“Je kunt dat getal niet eens overpeinzen. Het is jammer dat Spotify niet een dollar per stream uitbetaalt, dat is het enige wat ik erover kan zeggen. (lacht)”

Aan wie heb je Geronimo laten horen toen het klaar was?

“Ik heb Geronimo eerst aan mijn vriendin laten horen. Best romantisch. (lacht) Ik weet nog dat ik de hoofdtelefoon bij haar op deed en het nummer afspeelde. Toen ze na afloop de hoofdtelefoon af deed, had ze kippenvel. Dat was het eerste goede teken. Verder was ze sprakeloos. Dat was nog een beter teken. Natuurlijk was ze bevooroordeeld omdat ze mijn vriendin is, maar die reactie kregen we vaker. Bij nader inzien dachten we toen al: misschien hebben we iets speciaals gecreëerd.”

Wie uit de muziekindustrie kreeg Geronimo als eerste te horen?

“We hebben het naar onze managers gestuurd omdat we het als single wilden uitbrengen. Zij vonden het een leuk liedje. Dat begreep ik althans uit hun e-mail. (lacht) Ik heb hun eerste reactie niet gehoord of gezien. Vervolgens hebben we radiopluggers benaderd en het lied bij diverse media onder de aandacht gebracht. Toen begon de bal te rollen.”

Voelen jullie binnen de band of van buitenaf een bepaalde druk om met een vergelijkbare hit als Geronimo te komen?

“Daar denk ik alleen aan op momenten dat we ernaar gevraagd worden. We hebben het geluk dat er geen platenmaatschappij in onze nek zit te hijgen. We zijn een onafhankelijke band en krijgen niet constant e-mails of telefoontjes van managers die op een opvolger van Geronimo zitten te wachten. We zijn vrij om te experimenteren en hebben daar de tijd voor. Veel bands voelen de druk om haastig het balletje rollende te houden als ze eenmaal succes hebben. Maar door dat te doen hebben ze minder tijd dan ze misschien nodig hebben om een zelfde soort resultaat neer te zetten. Men spreekt vaak van ‘het gevreesde tweede album’ , omdat bands het lastig vinden om het niveau van het eerste album te halen. Alles moet immers gehaaster. Gelukkig geldt dat niet voor ons. Wij kunnen ons eigen tempo aanhouden. Met Geronimo hebben we een hoge standaard gezet en dat hebben we allemaal gedaan in de studio waarin we ons nu weer bevinden. Zonder druk. We hebben voor het komende album dezelfde omstandigheden gecreëerd als destijds. Als er weer zo’n wereldhit uit rolt als Geronimo is dat fantastisch, maar het is geen doel op zich. Die druk leggen we onszelf niet op. We proberen gewoon zo mooi mogelijke muziek te maken en brengen niets uit totdat het aan onze eigen eisen voldoet.”

Heeft het nieuwe album al een werktitel of een mogelijke uitgavedatum?

“We hebben op dit moment Radium als werktitel, maar er is nog geen uitgavedatum gepland. Er is wel al een breed, algemeen idee over de richting die we op willen gaan en daar zijn we heel enthousiast over!” ♦

Sheppard’s Gear en Production rider

Een band als Sheppard gaat natuurlijk niet zomaar op pad met een handjevol instrumenten. Als Sheppard op een groot festival speelt, hoort daar een complete technische production rider bij met alles wat de band nodig heeft om een goed optreden te kunnen verzorgen. Van de positionering op het podium tot het neerzetten van voldoende gitaarstands, het is allemaal in de rider omschreven. Stiekem komt daar nog best veel bij kijken!

Een deel van de instrumenten, zoals de bekende basgitaar van Emma, wordt door de band zelf meegenomen. Qua toetsen moet er standaard een Nord Stage 2 klaarstaan. En een DW Drums drumstel met Evans vellen en Zildjian of Meinl bekkens in een specifieke configuratie. Maar daar houdt het niet op!

Sheppard neemt zijn eigen microfoonset mee, inclusief DI’s. De DI’s zijn van Radial, de microfoons voornamelijk van Shure en Sennheiser, met her en der een Audio Technica 2020 die onder meer als overhead wordt ingezet. Ook wordt een Soundcraft SI Expression 1 meegenomen om monitors op te mixen.

Om te weten te komen op wat voor instrumenten Sheppard speelt en wat er nog meer in de production rider staat, lees je in ons blog ‘Het muzikale gereedschap van Sheppard‘.

Dit interview verscheen eerder in Bax-shop Magazine (Najaar 2015).

Het muzikale gereedschap van Sheppard Interview Moke: Succesvolle eigenwijze vriendenband Interview Racoon: Eigenzinnig Interview Dream Theater: In een intimiderende wereld Interview Young Gun Silver Fox: You Can Feel It Interview Blasterjaxx: Een duo met eigen perspectief