Interview Pharrell Williams: Ladies Man

De wereld kan al een tijd niet meer om Pharrell Williams heen. Helemaal niet na het verschijnen van Happy, het lied dat de Amerikaan schreef voor de animatiefilm Despicable Me 2. Het groeide uit tot een megahit en is samen met Get Lucky, zijn co-write met Daft Punk, goed voor zo’n half miljard bezichtigingen op YouTube. Pharrell barstte tijdens een interview met Oprah Winfrey in tranen uit toen hem werd voorgehouden wat Happy wereldwijd met mensen doet. G I R L, het tweede studioalbum onder Pharrells eigen naam, met daarop die megahit Happy, verscheen op 3 maart. Het is zijn ode aan vrouwen. Daar wordt hij namelijk zelf het vrolijkst van.

Tekst: Patrick Lamberts

Pharrell Williams, 41 jaar, is zanger, producer, ondernemer en kledingontwerper. In zijn relatief korte leven sprokkelde hij al 24 Grammy-nominaties bij elkaar, waarvan hij er zeven wist te verzilveren. Zijn handelsmerk: gouden producergrepen, een glasheldere visie en bronstige teksten. Dat laatste kwam hem nogal op wat kritiek te staan. De ophef werd met name veroorzaakt door het nummer Blurred Lines (Robin Thicke, featuring T.I. & Pharrell), dat ook al goed is voor ruim 300 miljoen Youtube-views. De songtekst zou nogal vrouwonvriendelijk zijn, en in de unrated versie van de videoclip, worden de muzikanten vergezeld door drie bevallige dames die ronddartelen met een ontbloot bovenlijf, ‘gehuld’ in niet meer dan een stringetje. We zagen Pharrell al eens eerder in zo’n setting. Sla de ongecensureerde videoclip van Lapdance er maar op na, een van de bekendste nummers van N.E.R.D, de succesvolle samenwerking tussen Pharrell, Chad Hugo en Shay Haley. “Sommige mensen, met name bepaalde vrouwen, voelden zich gekwetst door Blurred Lines. Ze hadden vooral moeite met de videoclip, niet zozeer met de songtekst”, zegt Pharrell. “Er zijn ook nogal wat misverstanden over de tekst. ‘That man is not your maker’, betekent bijvoorbeeld dat een man geen vrouw kan vormen. Hij kan slechts een bijdrage leveren aan haar leven, maar meer ook niet. Bovendien: we komen allemaal uit vrouwen voort. Zij zijn de bron van ons leven. Dé reden voor mij om G I R L te maken.”

Feminist

Volgens Pharrell is G I R L een ode aan het vrouwelijk schoon en de vrouwelijke geest. Een goedmakertje voor de controverse die Blurred Lines heeft veroorzaakt misschien? Pharrell ziet het anders. “Vrouwen zijn mijn inspiratie. De inspiratie voor mijn carrière en mijn leven. Alles wat ik bezit, heb ik aan hen te danken. Toen het management van platenmaatschappij Colombia Records zei dat ik helemaal los mocht gaan op mijn nieuwe plaat, had ik dus meteen een onderwerp klaar. Ik ben heel tevreden met het resultaat. Ik heb altijd al een album willen schrijven dat niet over mezelf gaat en daar ben ik in geslaagd. Ik heb niet de behoefte om op te scheppen over mezelf, over welke auto’s ik bezit, in wat voor huis ik woon of met wie ik uitga. In de media stikt het al van dat soort mensen. Ik kan mezelf een stuk beter uitdrukken wanneer ik kan praten over personen die me intrigeren.” De personen die Pharrell het meest intrigeren zijn dus met name vrouwen. Zoveel wordt na het beluisteren van G I R L wel duidelijk. Vooral in Gush komt er nog een uitdagende kant van Pharrell naar buiten en is niet elke regel vleiend (‘I make the pussy just gush’). Maar over het algemeen gaat de groovende, dansbare neo-soul/funk/hiphop van G I R L gepaard met liefkozende teksten als ‘Good morning, you got me feelin’ (brand new).’ (Brand New, met Justin Timberlake) en ‘When I first saw you, I got excited. Tried to keep my composure, try’na hide it.’ (Gust Of Wind, met Daft Punk). Ze zijn soms zelfs feministisch te noemen: ‘Let me serve you, serve you.’ (Lost Queen). “Sommige vriendinnen van me noemen me een feminist. Maar ik vind niet dat ik het recht heb om mezelf zo te noemen. Deel ik dezelfde mening als feministen? Grotendeels. Bovendien houd ik ook wel van parels om m’n nek, haha! Maar serieus: er zijn twee dingen waar ik me hard voor maak in deze wereld en dat zijn educatie en gelijkheid. Ik pak de strijdbijl op wanneer ik merk dat op een van die vlakken onrecht wordt aangedaan.” Pharrell denkt dat de wereld over een tijd beter in balans is en er steeds meer gelijkheid ontstaat tussen man en vrouw. “Het is helemaal niet zo’n rare gedachte dat de rollen tussen man en vrouw ooit zullen omdraaien. Maar dat gebeurt pas wanneer onze maatschappij eindelijk een keer doorkrijgt dat onze wereld niet door mannen wordt gedomineerd. Ik bedoel: vrouwen beschikken over het leven. Zij zijn degene die kinderen kunnen krijgen. Ook mannen worden door hen gebaard. Gelukkig zie ik dat mensen zich dat steeds meer realiseren. Aan die ontwikkeling wil ik graag een bijdrage leveren.”

Competitieve feromonen

In 2006 verscheen Pharrells eerste soloalbum, In My Mind. Daarna volgden vele samenwerkingen waarbij de creatieveling wat meer op de achtergrond trad. Zo produceerde hij onder meer Beyoncés versie van het nummer Diamonds Are A Girl’s Best Friend, speelde hij een rol bij de totstandkoming van Madonna’s elfde studioalbum Hard Candy, en produceerde hij samen met Hans Zimmer de soundtrack voor Despicable Me, de geliefde 3D-animatiefilm van Universal Pictures. G I R L is sinds 2006 het eerste album dat onder Pharrells eigen naam verschijnt. “Ik beschouw G I R L niet als een soloalbum. In My Mind was een echt soloalbum, eentje volgens de boekjes. Bij een soloalbum draait namelijk alles om jezelf.” Maar waarin onderscheidt G I R L zich dan ten opzichte van In My Mind? “In My Mind is een oprechte plaat, maar ook grootmoedig. Het staat bol van de competitieve feromonen. Het beest in me wilde zich bewijzen. Zo van: ik zal iedereen eens even laten horen wat ik allemaal kan. De reden dat ik G I R L niet als een soloalbum zie, is omdat het niet over mij gaat. Als het al iets is, dan is het bovenal een eerbetoon aan vrouwen.” G I R L is ook geen soloalbum in de zin dat Pharrell het in zijn eentje heeft gemaakt. Het gros van het materiaal komt wel uit zijn brein, maar hij kreeg ook veel bijstand. Naast de al genoemde samenwerkingen met Daft Punk en Justin Timberlake, zijn er op G I R L bijdragen te horen van onder anderen Alicia Keys, Jojo en Miley Cyrus. Alleen Timberlake en Keys worden in de songtitels vermeld. Hoe zit dat? En wie van deze artiesten was het meest interessant om mee te werken? “Iedereen zorgde voor positieve energie en kon op zijn of haar eigen manier een stempel op de plaat drukken. Ze begrepen ook allemaal goed wat ik probeerde te bereiken en realiseerden zich dat G I R L niet zomaar een collectie van liedjes was, maar als geheel een ode aan de groove moest worden. Dankzij de gastbijdragen kon ik wat extra smaken aan het geluidspalet toevoegen. Eigenlijk staan er maar twee echte duetten op G I R L. Ik wilde ook niet te veel nummers met ‘featuring die en die’. Het is altijd vreselijk irritant als er 69 namen achter een songtitel staan, helemaal als je nagaat dat het niet meer is dan een oude truc om zoveel mogelijk albums te verkopen. Ik wilde geen gebruik maken van de bekendheid van mijn vrienden om maar zoveel mogelijk albums te verkopen. Gelukkig begreep iedereen dat.”

Populair

Pharrell heeft inmiddels de samenwerkingen voor het uitkiezen. Vooralsnog wordt vrijwel elke productie van hem een wereldhit. En in elke track waaraan de alleskunner meewerkt, hoor je zijn signature sound terug: soul, funk en hiphop met een moderne twist, waarbij hij gebruikmaakt van minimale akkoordenprogressies en dansbare grooves. Maar een standaard succesformule heeft Pharrell niet. “Ik heb geen invloed op de populariteit van mijn liedjes; ik heb alleen invloed op de liedjes zelf. Iedereen kan waarschijnlijk wel tien te gekke nummers opnoemen van onbekende artiesten. Maar het feit dat ze onbekend zijn, heeft niet altijd met die artiesten zelf te maken. Het lot bepaalt of een liedje of artiest populair wordt. Bij Happy gebeurde er iets merkwaardigs. Mensen maakten vanuit zichzelf allerlei videoclips bij het nummer en zetten die op internet. Dat is helemaal buiten mij om gegaan.” Uit duizenden ge-uploade homevideo’s is een compilatie gemaakt, die is aangevuld met wat beelden van bekende artiesten tot een videoclip die 24 uur duurt. Toen Oprah Winfrey tijdens een interview met Pharrell een greep uit de beelden aan hem liet zien, hield hij het niet droog. “Voor het aantal views van die video ben ik ook niet verantwoordelijk, dat zijn de fans. Ik heb eigenlijk alleen maar het nummer geschreven. En ik vind het hartverwarmend om te zien hoe zo’n nummer als Happy aanslaat en wat het voor mensen kan betekenen.” Hoewel je niet kunt klagen over een tekort aan Pharrell-producties, heeft zijn solosucces er wel voor gezorgd dat er al een tijd niets is verschenen van The Neptunes of N.E.R.D. Kunnen we daar binnenkort nog iets van verwachten? “Chad (Hugo – red.) en ik werken graag samen, maar we zijn allebei enorm druk en hebben uiteenlopende schema’s. Maar ik beschouw mezelf als een Neptune en Chad blijft mijn partner. Hij is erg creatief, kan elk instrument spelen en zou zijn nummers in één dag tien keer kunnen remixen. N.E.R.D bestaat ook nog steeds. Maar – hint – ik hou er niet van om over dingen te praten die nog niet zijn afgerond.” Wat er zich ook onder de hoge hoed van Pharrell afspeelt, voorlopig zijn we nog niet van hem af. Onlangs verscheen zijn nieuwe videoclip bij de single Marilyn Monroe, een ode aan de vrouw der vrouwen, met een gastrolletje voor Kelly Osbourne, dochter van Ozzy. Ook hierin wordt weer optimaal gebruik gemaakt van vrouwelijke vormen – hetzij op iets subtielere wijze dan bij de expliciete clips van Blurred Lines en Lapdance. Het zal Pharrell alleen nog maar meer succes opleveren en het lijkt dan ook slechts een kwestie van tijd tot de teller op YouTube weer over de 100 miljoen views gaat.