Twisted Electrons BlastBeats synthesizer/groovebox

Algemeen

Hedendaagse synthesizers halen vaak inspiratie uit het verleden, en dat mag natuurlijk. Microfoonmerken bouwen immers ook oude grote namen na, en bepaalde vintage compressors verdwijnen ook niet van ons netvlies. Dus synthesizers doen gretig aan deze trend mee. Dikwijls gaat 't dan om analoge synthesizers, die zijn qua bediening redelijk goed na te bouwen. FM-synthese, zoals dat in de Yamaha DX-serie zat, is wat minder populair. Je hebt nu eenmaal een hoop bedieningselementen nodig, en dat maakt een remake direct wat kostbaarder om te maken. Er is nog een groep FM-producten, we zouden ze haast vergeten: de FM-chips in de geluidskaarten die (home-)computers hadden in de jaren 80 en 90. Simpele chips die echter wel redelijk potent waren, die chips moesten immers de games uit die tijd van diverse instrumenten voorzien. Eén zo'n chip uit die tijd was de Yamaha YMF262, en precies die chip vormt de basis voor de Twisted Electrons BlastBeats synthesizer.

Eigenschappen van de Twisted Electrons BlastBeats

Terwijl de DX7 het met een sinustoon moest doen als operator-waveform, daar heeft deze chip meerdere waveforms. Dus als je de wat ruwere klanken zoekt, dan kun je al heel wat bereiken met louter deze waveforms. Met alleen een sinus als waveform ben je weer afhankelijk van feedback voor een wat ruwere klank. De YMF262 is ook wel bekend als OPL3, en heeft een polyfonie van maximaal 18, en in die tijd konden de techneuten daar ongekend fraaie muziek mee maken.. De implementatie in de BlastBeats is ietwat afwijkend ten opzichte van wat techneuten destijds uit die chips haalden. In deze machine is de instrumentenindeling al vastgelegd, en dat maakt deze machine makkelijker te begrijpen en redelijk gericht en sturend. Er zijn zes drum-tracks (kick, snare, tom, open hihat, closed hihat en cymbal), er zijn twee monofone synth-tracks en er zijn twee duofone synth-tracks. De vele faders geven je snelle toegang tot de parameters van je klank, en dat werkt toch een stuk fijner dan de membraanknopjes van de DX7.

De BlastBeats als groovebox

Het is niet alleen een synthesizer, maar zeker ook een groovebox. Je kunt 160 songs maken, met zestien patterns, elk met tot 64 steps. Voor de sequencing krijg je een rijtje drukklnopjes in x0x-stijl. Die knopjes zijn overigens heerlijk vintage qua uitstraling, vergelijkbare knopjes zaten ook op big-name synths uit de vintage periode. Ja, 'het is maar een knopje'; wacht maar tot je een synth-nerd ontmoet! Heb je niet zo veel met onboard sequencing? Geen probleem, stuur 'm gewoon aan vanuit je DAW via MIDI. Er zitten in ieder geval vele vele mogelijkheden op, en pak gerust even je tijd om alle combinaties van knopjes onder de knie te krijgen. Uiteindelijk kun je er heel snel mee werken. Qua klank: het is FM. Het adagium is dat FM niet moeilijk is maar wel heel uitgebreid. Dit komt in de klassieke FM-synths omdat de bediening niet prettig was, met dank aan membraanknopjes en een klein display. In deze BlastBeats krijg je 56 faders, dus dat is wel even andere koek! Het positieve aan FM is dat het een heel elegante synthesemethode is, met een enorme hoeveelheid klankmogelijkheden. Al met al een zeer interessante synthesizer/groovebox; eerst een drempel, daarna een stairway to heaven!

• Tip: Lees ook ons uitgebreide blog over FM-synthese.