Interview Blasterjaxx: Een duo met eigen perspectief

Nadat Thom Jongkind en Idir Makhlaf elkaar in 2012 leren kennen, ontstaat er iets moois, een chemie. Het resultaat: de ene na de andere hit rolt van de band en het duurt niet lang voordat ze de hele wereld over gaan. In 2019 heeft het duo nog steeds een glansrijke carrière, al is er in de tussentijd wel iets veranderd.

Na het aanbellen worden we verwelkomd door hondje Jaxx (hoe kan het ook anders) en langs de geluidsdichte deuren betreden we de studio, inclusief kenmerkende X op het plafond. Een slokje water, kort praatje en dan is het tijd om de mannen aan de tand te voelen over hun loopbaan.

Met de heupjes los!

In 2010 wordt er vooral gemikt op de ‘latin house’ sound. De stijl is vrouwvriendelijk en zorgt ervoor dat Blasterjaxx naam maakt. Dan komt in 2012 Idir erbij. Een keerpunt, maar nog niet meteen. “Ik ben erbij gekomen, en toen hebben we nog een tijdje latin gedaan”, vertelt Idir. “Klopt, daar zat hij al bij. We kenden die hele ‘Big Room EDM’ sound ook nog helemaal niet”, voegt Thom toe. Idir doet er een schepje bovenop: “Die stijl was er volgens mij nog helemaal niet toen. Festivals als Tomorrowland waren ook relatief nieuw, vooral qua muziek. We zijn toevallig de Big Room-kant op gegaan.” Als er dan toch een belangrijk punt genoemd moet worden, is dat een interview met Tiësto. “Hier hoorden we tracks op de achtergrond met een vette sound! Kijken of wij dat ook kunnen.”

Are you ready for Miami?

Het besef dat Blasterjaxx echt hard ging, kwam volgens Idir bij de eerste boeking in Miami. Van een optreden in de Verenigde Staten komt het op dat moment echter niet. “We mochten het land niet in”, zegt Idir. “Maar dat was wel het moment dat Hardwell, Laidback Luke en Tiësto onze platen op gingen pakken.” Voor Thoms gevoel ligt het punt van doorbreken eerder. “Een half jaar voor Miami zouden we met Tiësto op tour gaan. Daarnaast toerden we al door Australië. Het echte punt is moeilijk te zeggen, dat is al een paar drankjes geleden”, lacht hij. “Misschien dat we over tien jaar iets heel anders noemen.” Ook een bepaalde track als keerpunt noemen is moeilijk. “Het is niet één track geweest”, zegt Idir, “het is een heel jaar geweest vol met tracks.”

Bescheiden grondleggers

Wat de mannen vaker horen, is dat ze worden gezien als een van de grondleggers van de huidige EDM ‘Big Room’-sound. “Dat hebben we nog steeds niet helemaal door. Ook wij keken naar anderen bij het maken van muziek”, zegt Thom. Idir vervolgt: “Wij deden ook maar wat.” Maar volgens Thom is dat toeval: “Wij hielden van die latin sound, maar ook van zware kicks. Dat ging goed samen. Het ging in die tijd vooral om plezier, en dan rollen er zulke platen uit”. Idir: “Veel van die platen zouden we ook nooit opnieuw kunnen doen, dat is eenmalig.” “Klopt”, zegt Thom, “nu vind je bepaalde elementen in zulke tracks raar, maar toen heeft het ons wel iets gebracht”.

Over and over…

Zoals met elke trend gaat iedereen hetzelfde trucje uithalen. Volgens Idir is de oplossing simpel: “Nieuwe trucjes verzinnen.” “Je probeert je sound altijd te evolueren”, vervolgt Thom. “Maar, onze kracht ligt in het feit dat we altijd ons ding zijn blijven doen, terwijl de wereld eromheen verandert. Op een gegeven moment is ‘Big Room’ over zijn hoogtepunt heen, maar wij blijven het doen. Het wordt van ons verwacht. Als wij nu met iets anders komen, ga je dat terugzien in de cijfers”. De typische Blasterjaxx sound is dus niet moeilijk te beschrijven. “Gevoel”, springt Thom snel in, “dat is qua sound misschien heel moeilijk te plaatsen. Maar ik denk dat als mensen nieuwe tracks van ons horen, ze gelijk kunnen zeggen dat het een Blasterjaxx plaat is.”

Niet zonder struggles

De muziekwereld gaat gepaard met ups en downs. “De muziekindustrie is een ingewikkelde industrie. Veel mensen zien alleen de voorkant, dat is maar goed ook”, zegt Thom. De achterkant is volgens hen namelijk niet altijd fraai. “Er zijn tijden geweest dat we dachten: waar doen we het eigenlijk voor? Dat je eraan dacht om er gewoon mee te kappen.” “Er komt een hele hoop bij kijken”, vervolgt Idir, “dingen die mensen nooit zullen verwachten”. Volgens Thom zijn vooral de drukke schema’s een groot probleem. Idir: “Op tour heb je gewoon weinig tijd voor andere dingen. Dan kan je niet én draaien én produceren. Op een gegeven moment kom je dan ook heel hoog in die DJ Mag Top 100. Alle gekkigheid die daar bij kwam kijken, daar waren wij nog helemaal niet ‘ready’ voor.”

Rust in de tent!

In 2015 stop Idir met draaien en besluit zich te focussen op de muziek. Die rolverdeling brengt volgens Thom rust in de tent. “Het bracht meer focus. Natuurlijk lever je in op live performance, maar je krijgt er voldoende voor terug aan de muziek-kant. Je kunt de act dan beter doorontwikkelen.” “Het is win-min”, volgens Idir. “Klopt, het is minder leuk, maar wel beter voor het product”, beaamt Thom. Desondanks zou Idir nog graag mee willen op tour: “Ik zou het leuk vinden, maar ik trek het gewoon niet.” Dat Thom zijn maatje mist op het podium is duidelijk. “Dan sta je wel eens voor een duf publiek anderhalf uur in je eentje de tijd te vullen. Met zijn tweeën kun je nog aankloten, grapjes maken of rare platen draaien. Dat straal je ook weer uit naar je publiek.” In de studio zitten de twee wel samen, als Thom niet op tour is. Daar is de chemie sterker dan ooit.

Groeien

In het begin van hun carrière zitten de twee 24/7 op elkaars lip. Toch hebben ze nooit echt problemen met elkaar. “Je creëert op die manier een band met elkaar die je niet snel met andere vrienden hebt”, zegt Thom. Volgens Idir was dat een gelukje: “We konden gewoon heel goed met elkaars allergieën overweg”. Inmiddels is er genoeg veranderd in de privésfeer. “Nadat ik gestopt ben met draaien, zijn we niet bij elkaar gaan wonen. We hebben allebei een huis gekocht. Thom heeft zelfs een gezin nu”, vertelt Idir. “Het is toch triest als we straks dertig zijn en nog steeds in één huis wonen. Je moet ook als persoon groeien. We zijn helaas geen twintig meer”, lacht Thom. Dat ze echt vrienden zijn, straalt er vanaf. “We zijn een soort familie”, zeggen ze in koor. Tijdens hun loopbaan zijn er meerdere nummers geweest die de vriendschap benadrukken. Bij het kiezen roepen ze allebei iets anders. “Faith” roept Idir, terwijl Thom “Mystica” zegt. Na een korte stilte worden ze het eens, “Faith én Mystica dan maar”, lachen ze.

Perspective

Een ander nummer dat past bij de vriendschap is Super Friends, een track op het splinternieuwe album Perspective. Aan de naam van het album zit geen mooi verhaal vast. “Ik zou graag met een mooie anekdote komen”, zegt Thom, “maar we zaten gewoon in tijdsdruk. We waren zo met de muziek voor het album bezig, en ineens moesten we een naam kiezen. Uiteindelijk hebben we Perspective gekozen. Omdat het ons perspectief op het album en op muziek is.” Met iets meer tijd hadden ze wellicht voor een andere titel gekozen omdat deze “cliché” zou zijn, “maar het is wat het is.”

De finish

Na ruim twee jaar is het album af. Idir: “Je kunt na een week van een plaat zeggen dat hij af is, maar voor een producer is een plaat nooit af.” Dat geldt dus ook voor een album. “Vocalisten trokken zich terug, of vroegen meer geld. Dan moet je opnieuw beginnen. Een track is ergens omheen gebouwd en als dat wegvalt, is die track gewoon leeg”, vervolgt hij. Thom hoort het ook nog steeds aan het album: “Er zitten platen tussen die een beetje pijn doen als ik ze luister, omdat ik weet dat ze ooit beter waren”. Volgens Idir is dat inherent aan de keiharde muziekwereld en kan je daar niks aan doen. Uiteindelijk biedt het blokken van schema’s het begin van de oplossing. “We hebben een dikke twee maanden geblokt en dag in dag uit doorgewerkt. En zelfs daarna hebben we nog tijd nodig gehad.”

Trots

“Het was het allemaal waard”, zeggen ze. “Een soort eindexamengevoel” zegt Thom. “Besef dat we sommige platen al twee jaar moeten aanhoren, dan ben je echt blij dat het af is. En dan moet Thom de platen nu nog draaien!”, lacht Idir. Het beste aspect aan het maken van een album is diversiteit. In tegenstelling tot een single kun je uitstapjes maken naar andere genres, vertelt Idir. “Je kunt laten horen wat je nog meer kan. Op die manier kan het zo zijn dat iets heel goed wordt opgepakt, terwijl je dat als single nooit had kunnen doen.” Beiden hebben een favoriete track op het nieuwe album. Idir kiest Never Be Lonely. “Oh, ik dacht Hidaway”, lacht Thom. “Ik ga ook voor die plaat” vervolgt hij. “Er zijn er natuurlijk meer.” Ook de drie interludes op het album vonden beiden heel leuk om te doen. “Even niet denken aan hoeveel headroom er nodig is, maar gewoon puur orchestrale muziek. Dat was heel tof.”

Nooit meer!

Op de vraag of ze snel weer een album willen doen, schieten ze in de lach. “Nee!”, begint Thom, “Ik denk dat er dan mensen ontslag nemen en dat er relaties gaan sneuvelen. Dat gaat niet goed komen.” Idir bevestigt het: “Dat gaat óf nooit meer gebeuren, óf we zijn minimaal vijf jaar verder. Maar er gaan wel nog heel veel singles aan komen binnenkort. We willen nog niet te veel verklappen, houd ons in de gaten!”

Gear paspoort

Studiomonitoren: Genelec 1234A, Genelec 8030B Limited Edition
Subwoofer: Genelec 7073A
Monitor Controller: Crane Song Avocet
Audio Interface: Roland Octa-Capture
MIDI-keyboard: Korg Triton Taktile 49
Synthesizer: Access Virus TI

Dit interview verscheen eerder in Bax Music Magazine (najaar 2019).