Blog XL: Patch Park | Bax-blog.nl

Het is een opmerkelijke stap. Een jaar of vier geleden stapte Perry van de Vrede, op dat moment beter bekend als Perry O’Neil, op bij het Armada label van Armin van Buuren op. De Zeeuwse DJ annex producer was toe aan een nieuwe stap en wilde terug naar zijn roots. Van de Vrede zette geheel vrijwillig een punt achter een periode waar duizenden mensen alleen maar van kunnen dromen. Als Patch Park sloeg Van de Vrede zijn nieuwe weg in en wil hij terug naar de plek waar hij ooit stond. “Ik denk dat ik best weer de top kan halen.”

Dat Perry O’Neil halverwege de jaren ’00 bij Armada terecht komt, is alles behalve vanzelfsprekend. Hij is van nature namelijk helemaal geen trance producer. “Ik kom uit de techno scène. Mijn bijnaam in Zeeland was vroeger zelfs technomaster”, lacht hij. “In 2003 kwam mijn goede vriend Ferruccio Tebaldi met het idee eens samen een nummer te maken. Vanaf toen is het gaan lopen, want het werd dus onder andere opgepikt door Armada en zo rolde ik het trance wereldje in.” Het platenlabel heeft grote plannen met de DJ/producer. Onder de noemer progressive trance dient een nieuwe stroming in de dancewereld zich aan en Armada ziet in Perry O’Neil het talent voor de toekomst. In de jaren die volgen raakt zijn naam dan ook meer en meer ingeburgerd en komt de Zeeuw als DJ over de hele wereld.

Tot hij in 2007 aan zichzelf begint te merken dat er iets mis is. Er knaagt iets aan hem. “Ik had niet meer het plezier in de studio dat ik daarvoor nog wel had. Ik maakte dan wel al die jaren niet de muziek die het dichtste bij me lag, ik had nog nooit overwogen te stoppen, paste me altijd moeiteloos aan. Maar ik begon op een gegeven moment te voelen dat ik me te veel moest gaan aanpassen. Dat uitte zich ook in mijn producties. Wat er uit mijn vingers kwam, sloot totaal niet aan bij de markt. Dat hoefde ook eigenlijk niet, maar het begon wel te storen. Er kwam gewoon hele andere muziek uit dan dat er uit moest komen.” Perry O’Neil begint te twijfelen aan zijn toekomst en uiteindelijk hakt hij de knoop door. “Ik merkte dat mijn muzikale voorkeur weer naar mijn roots was verschoven. Toen vond ik dat ik mijn hart moest volgen en heb ik besloten het roer rigoureus om te gooien.”

In de periode die volgt richt Van de Vrede zich op een herstart als techno producer. Intussen doen er verschillende verhalen de rondte over zijn vertrek bij Armada. Zo zou hij het beu zijn geweest nog steeds iedere keer weer in de schaduw van bijvoorbeeld een Armin van Buuren te moeten staan. “Ik kan niet ontkennen dat binnen Armada veel om Armin draait, en dat is ook logisch, maar zeker niet alles. Dat verhaal is dan ook niet waar. Ik heb van Armada alle middelen gekregen die ze tot hun beschikking hadden en daar ben ik ze heel dankbaar voor. Ik heb daar een prachtige tijd gehad, heb over de hele wereld in grote clubs mogen draaien. Ik verwijt Armada niets.” De vraag is dan natuurlijk of Van de Vrede zichzelf iets kan verwijten. Voor veel mensen is het niet te snappen dat iemand die bij een zeer succesvolle platenmaatschappij ondergebracht zit vrijwillig opstapt. Dan komt hij met een opmerking die menig wenkbrauw zal doen gaan fronsen. “Het enige wat ik me juist wel eens af en toe afvraag is waar ik nu had gestaan als ik zeven jaar geleden gewoon was verder gegaan met het maken en draaien van techno.”

Pardon?
“Ja, het klinkt misschien gek. Begrijp me ook niet verkeerd hoor, ik heb bij Armada heel veel geleerd, schitterende dingen meegemaakt en had het ook nooit willen missen. Maar ik heb altijd een voorliefde voor techno gehad en nu ik daar weer bij terug ben, vraag ik me wel eens af waar ik nu had gestaan met deze muziek.”

Je vraagt je nooit af of je misschien absolute wereldtop had kunnen worden?
“Dat had misschien wel gekund ja, maar dan wel met een hoop mitsen en maren. Als bijvoorbeeld de progressive trance écht door was gebroken. Wie weet was ik dan veel bekender geweest, ja. Ik denk dat ik leuk op weg was, misschien wel in de richting van bijvoorbeeld een Markus Schulz. Maar dat kan ik mezelf niet verwijten. Ik ben een gevoelsmens en vond dat ik niet langer kon blijven. Ik moest gaan doen wat ik nu doe.”

De naam Perry O’Neil is wereldwijd bekend. Waarom heb je na je Armada periode deze naam vervangen door Patch Park?
“Ik vind dat als je iets nieuws gaat doen, dat je dit ook 100% nieuw moet doen. Inderdaad, mensen kennen de naam Perry O’Neil nog, maar hebben daar ook een bepaald verwachtingspatroon bij. Als ik verder was gegaan onder die naam, had ik mensen teleurgesteld als ze naar mijn optredens zouden komen. Want ik zou niet doen wat zij zouden verwachten, terwijl ze daar toch wel voor betalen. Dat wilde ik voorkomen. Ook een combinatie was geen optie. Dan zou ik op vrijdag bijvoorbeeld als Perry O’Neil ergens staan en op zaterdag als Patch Park. Nee, het moest wel voor de volle 100% iets nieuws zijn.”

Met als bijkomend nadeel dat je dan wel weer helemaal op nul hebt moeten beginnen.
“Dat is niet helemaal waar. Het klopt dat niemand de naam Patch Park kent en in de techno wereld kent ook niemand de naam Perry O’Neil. Dat zie ik juist niet als een nadeel. Mijn muziek wordt nu opgepakt, de grote jongens gaan het draaien. En dat is dan niet omdat ik ooit Perry O’Neil was, maar omdat ze de muziek die ik maak gewoon leuk vinden.”

Kun je als Patch Park net zo bekend worden als je met Perry O’Neil geweest bent, of is techno minder groot dan trance?
“Ik denk als ik er realistisch naar kijk dat ik best weer ver kan gaan komen. Ik ga het in ieder geval proberen. Techno is wat dat betreft net zo groot als trance. Techno is er altijd geweest. Trance kende hoogte- en dieptepunten, techno is altijd een constante factor geweest. Als je de grote techno feesten erbij pakt, dan zie je dat bijvoorbeeld Awakenings niet onder doet voor een Trance Energy. En een Sensation is natuurlijk allang geen trance feest meer.”

Je bent naast de herstart in je eigen carrière ook bezig met het opzetten van een eigen label, Fone Audio. Hoe is dat idee ontstaan?
“Tijdens mijn periode bij Armada leerde ik DJ Remy kennen. Wij hadden allebei een voorliefde voor techno muziek, en dan trek je toch naar elkaar toe. Toen we beide ‘weg’ waren bij Armada, kwamen we tot de conclusie dat we een ‘thuis’ misten. Dat wilden wij terug, maar we wilden ook een zelfde thuis creëren voor nieuwe talenten als dat wij hebben gehad bij Armada. We willen wat dat betreft meer zijn dan alleen een platenlabel alleen. Het moet een mix worden van het organiseren van evenementen en het daadwerkelijke label zelf. Denk daarbij aan labelavonden door het hele land waar mensen naar toe kunnen komen, zodat ze zich verbonden gaan voelen aan ons label.”

Waar zien jullie Fone Audio in de toekomst?
“Hoe het gaat groeien, is heel moeilijk te zeggen. De muziekindustrie is wat dat betreft heel erg veranderd. Van vinyl naar CD naar MP3 en naar Traktor. We zullen voorlopig ook alleen digitaal muziek gaan uitbrengen. We hebben plannen om ook vinyl te gaan drukken, maar daar wachten we nog even mee omdat daar gewoon veel geld in gaat zitten. Het lijkt me wel wat om een label als Cocoon Recordings te worden, door te groeien naar een toonaangevend label. Daar zullen flink wat jaren overheen gaan, maar niets is onmogelijk.”

Als Perry O’Neil heb jij jarenlang een weg bewandeld waar duizenden beginnende DJ’s en producers van dromen. Wat wil jij die mensen meegeven zodat het bij hun niet alleen bij dromen blijft?
“De aanhouder wint. Dat klinkt cliché, maar het is wél waar. Ik heb in het prille begin ook minstens 20 platen gemaakt en ingestuurd waarvan ik nu heel erg goed begrijp dat er niets mee gebeurde, haha. Het is nu makkelijker geworden je track op te sturen. Vroeger was dat erg omslachtig. Moest je je demo nog per post opsturen en was het meer regel dan uitzondering dat je niets terug hoorde. Nu kun je een track online aanleveren en werkt dat veel sneller. Daar schuilt wel een gevaar in. Een goede tip is je eerste tracks niet in te sturen. Hoe graag je dat ook wel wil doen. Je moet je door ontwikkelen en dan pas iets van je laten horen. Dan heb je een meer volwassen geluid en zal je sneller opvallen. Vraag een willekeurige producer naar zijn eerste nummers en hij zal zeggen dat hij daar spijt van heeft. Verder is netwerken erg belangrijk. Als je een track instuurt ben je één van de velen. Geeft iemand die al binnen is bij een maatschappij een nummer van jou af, heb je toch al een streepje voor.”

Is het hebben van goede apparatuur belangrijk?
“Voor het afmixen van je tracks wel. Voor het daadwerkelijk maken niet. Mijn eerste tracks zijn gemaakt op een simpele laptop, met Reason en twee speakertjes. Geen audio interface of wat dan ook. Daar dacht ik toen ook niet over na, dat kwam later pas. Ik ben er mee begonnen omdat ik het leuk vond. Ik deed ook maar iets, deed alles op gevoel omdat ik op dat moment zo vond moest.”

Wat is in al die jaren het absolute hoogtepunt voor jou geweest?
“Toch wel het draaien in Amnesia op Ibiza. Ik heb tien jaar lang over Ibiza gelezen. Zag altijd die grote namen op de aankondigingen staan en wilde daar altijd draaien. En toen het zover was, klopte alles gewoon die avond. Het was een mega drukke avond met een paar duizend man binnen en dat gaf wel een magisch gevoel. Daarnaast was draaien op Dance Valley ook wel een kers op de taart. Zulke optredens smaken altijd naar meer. Hopelijk ga ik dat als Patch Park snel weer meemaken!”